An geliyor

Sırf zayıf görünmemek adına konuşuyor insan bazen,
güçlü göründüğünü sanarak kurduğu cümleler dolduruyor hayatını,
hep doğru olduğunu düşündüğü şeylerin peşinden gidiyor insan bazen,
bazen de o doğrular yanlışlardan dolup taşan bir denizden farksız oluyor, 

an geliyor anlıyorsun. 

Yalanlarına alışmak yerine daha da beter durumda olduğunu,
simsiyah bir örtünün altındaki zayıflığını,
tüm gerçekler kalbinin sesiyle kulağına fısıldarken yine de inatla hayır diyorsun ama nafile,
düşüncelerinden ve kalbinden kaçamıyorsun. 

aldırış etmediğin şarkılar getiriyor aklını başına 

elinde sigaran,kulağında müziğin,kalbinde sızıyla, inatla 'benim için hevesti ben unuttum onu' diyorsun. 

Ama nafile o hep devrede dediğin mantıklı tarafın bile inanmıyor bu sözlere..