Severim.Sayarım.
Canım'a kadar,hayatımın tam içine alırım.
Benim gibi bir arkadaşım,dostum olsun çok isterdim.
Adam gibi değer veririm.
Sevgilimden bile önce gelir dostlarım.
Ama onlardan da arada bir beni rahat bırakmalarını isterim.
Ama onlardan da arada bir beni rahat bırakmalarını isterim.
Seni çok seviyorum.Yerin bende çok ayrı ama ben yalnızlığı da seviyorum? diyorum kısaca.
İstiyorum ki boğmasınlar beni canım olsunlar ama arada bir yalnız bıraksınlar.
Kafamı dinleyeyim.
Ne kadar dip dibe olursak ben o kadar çabuk sıkılırım biliyorum kendimi..
Arama mesela her gün, sonra görüşmeyelim birkaç gün.
..
Çok yalnızım diye ağlayanlar varya suratlarına ayakkabımın 15 cm lik topuğu ile vurasım geliyor.
Değerini bil bazı insanlar onu istiyor ve bulamıyor.
Yalnız kalmak istiyorum.
Sadece iki gün yalnız kalıp rahatlamak,kafamı boşaltmak istiyorum.
çoğu zaman ihtiyaç duyduğum bişey benim de etrafımdakiler ya bu çalışıyo eve yorgun geliyo yemeğe çağıralım diyip resmen baskı yapıyolar. eşim vardiyalı çalışıyo bu sıra, o da evde yokken aynen dediğin gibi deli gibi kitap okumak, film izlemek, istediğim gibi gerinip yatmak istiyorum ama insanlar buna izin vermiyo.. neymiş iyiliğimi düşünüyolarmış kendilerine göre.
YanıtlaSilşu çok yakınlarımızı püskürtmenin yolunu bulursan bana da söle hayatım ya valla denerim
Tek olmadıgıma sevindim bazen anormal olan benmişim gibi hissediyorum.Bulmak için uzun süre uğraştım o püskürtme yolunu ama henüz tek bir adım dahi atamadım ne yazık ki.
Silİnsanların müsait misiniz diye bir soru sorma aklına gelmiyor. Halbuki eskiden telefon edilir, telefonun olmadığı devirlerde bir ulak görderilir, bir maniniz yoksa bu akşam size gelmeyi düşünüyoruz iletisi gönderilirdi. Nezaketin adı buydu. Şimdi neredeyse mahremiyet diye bir şey kalmadı. Fikir yok olmuş.
YanıtlaSilEskilerde yaşamak güzelmiş diye düşünüyorum arada.Zaman ilerledikçe insanlarda düşünmemeye başlıyorlar galiba
SilYalnız kalmaya inanılmaz alışınca, yokluğunda kriz başlıyor resmen. Yoksunluk sendromu gibi...
YanıtlaSilÜniversiteden önce tamamen yalnızdım arkadaş vesaire yok gibiydi, ben arayıp soruyordum o da keyfi. Üniversite bi başladı bir ay iki ay, hiç tanımadığım insanların evinde kalıyorum, ok dedim daha neler görcez.
Ikinci ay farklı bi arkadaş grubunun içinde her hafta dip dibe kıvamda gezdim, oha dedim önce kendime inanamadım. Şimdi de memlekete dönünce özlerim bu manyakları diye düşünüyorum, sıkıntıdan ölebilirim.
Diet belli : cips, kola, film, pijama, battaniye+soba. Tatilde yalnız kalmaya çalış ya da arkadaşlarınla konuş derim, anlayış göstermelerini dilemekten başka çare yok.
İki hafta uzaklaşsam sonra bende özledim diye yakınırım.Aslında çok değil belki haftada bir günü kendime istiyorum.Odam da arada yalnız kalmak istiyorum.
SilAslında açıkca olmasa da söylüyorum.Gelmemesini söyledim.Sürekli uykuyu bahane ediyorum oturup açıkca böyle böyle dersem yanlış anlayabilirler çünkü beni daha birkaç aydır tanıyorlar.
Üniversitedeyken, evde kaldığım da oldu yurtta kaldığımda. Ve ben hepsinde tek olmayı tercih ettim. Yalnız kalmak istediğin zamanlarda, yanında birilerinin olması nasıl bir şeydir çok iyi anlıyorum. İnsanların bir çoğu yalnız kalmak istemezler ve senin yalnızlığı sevmen mantıksızdır onlar için, anlayamazlar mümkün değil. Bunu istediğinde ya delisindir onların gözünde ya da depresyonda. Çünkü kendilerini normal gördükleri için sen mecburen anormalsindir..
YanıtlaSilEvet onlar neye göre kime göre olduğunu bilmesem de normal oluyor ve sırf arada kafamızı dinlemek istediğimiz için anormal olarak sınıflandırılan biz oluyoruz.İnsanların depresyona girmeden de tek başına kalma gibi bir istekleri olabilir bunu nasıl anlatacağız bu tiplere merak ediyorum.
Sil