Yarın'ımı Göremiyorum

Lise yıllarında 'üniversiteye gideyim' bir gazıyla tüm hayatımı yönetmişim ve orada bitirmişim gibi hissediyorum. Lise bitti. Üniversite başladı. Okulu bitireyim'de derken baktım ki bitmesi için hiçbir şey yapmıyorum. Bir de uzadıkça uzuyor. Benimle giriş yapanlar bu sene mezun, ben hala kaçıncı sınıftasın sorusuna karışık ya cevabını veriyorum.

Yaz aylarından beri farkettiğim tek şey; bu seneye kadar hiç böyle bir boşluğa düşmemişim. Vizeler yaklaşıyor. Vizelere dair yaptığım tek şey yine not toplamak...

Geceleri işte çalışıyorum ve haliyle gündüz tek isteğim uyumak oluyor. Zaman ayırdığım tek şey biraz hikaye karalamak ve kitap okumak. Ne dizi var ne de film. Yayılıyorum tüm gün. Dışarı çıkıp para harcayasım da gelmiyor. Çünkü iki senedir para kazanmanın zorluğunu dibine kadar yaşıyorum. Şu hem okuyup hem çalışan tiplere ne kadar özeniyorum belli değil...

Geleceğimi göremiyorum.
Yarın'ımı göremiyorum.

Ömür boyu böyle üç kuruş para için bir yerlerde köpek gibi çalışmanın bir sonu yok. Ama okula da adapte olamıyorum. Bir kere sevmeyerek gelmişim zaten bu bölüme...

Hayatımda aşk anlamında hiçbir şey düzgün gitmiyor. Zaten artık adamlara da güvenmiyorum. Üniversiteden biri yok mu? dediklerinde gözlerimi 180 derece deviriyorum. Çünkü genellemelerden nefret eden bir insanken bu konuda genelleme yapmaktan kendimi alamıyorum.

Hayata karşı tutunacak tek bir dalım kalmamış gibi hissediyorum. Aile işlerim bom bok durumda. Bir de okulumun uzadığını duysalar zaten soyadlarını bile alabilirler benden.

Arkadaşlarımın her biri kendi aleminde, kendi düşüncelerini bana empoze etmeye çalışmak derdinde.

Gece çalışan kız olarak bir de müşterilerin ve insanların bana 'orospu' gibi davranmasına ne diyeceğimi bilmiyorum. İlk zamanlardaki kadar sorun etmesem de insanların bana yaklaşım amaçlarında bunu hissettirmelerinden nefret ediyorum.

Böyle kafamı duvarlara sürtüp ateş çıkarmak istiyorum. Çünkü kendime gelmem gerek. Hayata tutunup amaçlarımı hatırlamam gerek.. Hayallerimi...

Hayatımdaki en büyük kaybı yaşayalı bir sene olacak, neredeyse... Ben o günden sonra daha da dibe çekildiğimi hissediyorum.

Birine ihtiyacım var. Beni adam edecek ve bana kendimi hatırlatacak birine...