Adana gibi 2016'yı atlayamıyor muyuz?

2015'e girerken tek cümlem 'lütfen eksilmeden devam edeyim' olmuştu. 2015'in Ocak ayında eksilmeye doğru ilk adımımı attım. Berbat bir senenin sonunda eksilmekten neredeyse 'yok' oldum. Bittim. Ben bittim bu yıl bitmedi. Önceden de manasız gelirdi yeni yıl kutlamaları artık daha da anlamsızlaştı. İçeyim, dağıtayım da yeni yılın gelişini kutlayayım diyemiyorum. Hakkını yememek lazım 2015 beni büyüttü. Büyüdüm. Eksiklerimi bir bir farkederek yarınlarımı düşünmeyi bıraktım. Amaçsızlığımı da farkettim. Yeni yıl için planlarım yok. Kimseye söz veren cümleler kurmuyorum. 

Saatler 00:00'ı gösterdiğinde çalıştığım yerin personel odasında elimde bir çay ve sigara ile oturuyordum. Geçen sene evde yatarak girmiştim, tüm sene köpek gibi çalıştım. Bu sene de çalışarak girdiğimi düşünürsek belki kovulurum. Ben ters doğmuşum sonuçta ve 'bu seneye nasıl girersen tüm senen öyle geçer' geyiği de bende ters işliyor. Ben öyle düşünüyorum.

Neyse şuan 2016'dan yazıyorum. Sonuç buz gibi havada götüm donmuş bir halde ısıtıcının karşısındayım. Dün de böyleydim. Tamam hemen birşeyler beklemiyorum da hani hoşlandığım beyden tam 00:01'de "Senden hoşlanıyorum." mesajı alsam fena olmazdı.

Ben de 2016'yı yaşamadan kendimi 2017'ye atsam. Adana yapmış biz yapamıyor muyuz hocam? 

Benim aksime dilerim herkesin bu yıl umduğu gibi geçer. Güzel, sağlıklı ve huzurlu... Bir de bol paralı...