27.12.15

Naber? Ben erkek çocuğu gibi

İki senedir akşamları çalışıyorum. Akşamları geceye kadar çalışma süresi de tabi genellikle erkekleri kapsıyor gibi duruyor. Şu iki senedir mekana gelip giden tüm çalışanları saysam üşengeçliğimden yarıda kalırım. Bazen çalışıp iki güne gidenler oluyor onların isimlerini bile hatırlamıyorum. Erkek elemanlarımızı sayamam ama bunun dışında sadece iki kız tanıdım onlarda işin yoğunluğundan ürküp kaçtılar.

Başlarda hala dişiliğimi kaybetmediğimi düşünüyordum. Ama sonra bir baktım ki bu iş böyle olmayacak. Adamlar yanımda rahat konuşamıyor. Ben rahat davranamıyorum. Bir baktım 'Hoop İsmail Abi' moduna girmişim.

İş dışında ne kadar dişi olduğumu söyleseler de o kafeye adım attığım an kendimi resmen erkek çocuğu gibi hissediyorum. Herkes yanımda rahatça muhabbet ediyor. Ben de rahatım ama bir sorun var gibi hissediyorum? Elemanlardan çok yakın arkadaşlarım da oldu. Ki kendileri beni erkek kardeşlerini sever gibi saçlarımı karıştırarak sevmeye bayılıyorlar. Bu durumdan rahatsız da değilim. Ben sonuçta onlardan önce de futbolla ilgilenen aynı zamanda da iddaa oynayan bir insandım. Ama dişiydim. Yani farklıydım.

Sorun ne çözemiyorum. Bazen tam iş anında duruyorum ve 'Lan sizin yüzünüzden kendimi erkek çocuğu gibi hissediyorum.' diye atar yapıyorum. Ama bu hallerini de seviyorum. İşin sinir bozucu bir diğer tarafı da kafe'den ziyade kahvehaneye döndük. Her yer libido kokuyor. Her yer erkek. Kesinlikle ayrım yapmıyorum da yani orada bari kendi hem cinsimi göreyim istiyorum. Tabi haklarını yiyemem erkek müşterilerimin yavşaklığı sayesinde 'AA hala beni kadın olarak gören var.' diye mutlu oluyorum. Yalnız buradaki anormallik de şu bu adamlar sosyal medyadan ya da oradan buradan bana yazdıklarında çok gülüyorum. Hani o nazlı kız falan olamıyorum. Utangaçlık falan hak getire... Ki müşterilerle iş dışında bir muhabbet kurmamaya ya da sosyal medya hesaplarıma eklemeye karşıyım. Ama böyle hoş bir adam bana yazıyor ya bir gülme isteği tutuyor.

Bir kötü tarafı da ilişkilerden köşe bucak kaçmam hep vardı da artık erkeklerin iç yüzünü gördükçe kusma isteği ile doluyorum. Bana yazan adamların dört tanesi bir hafta içinde sevgilileri ile el ele çalıştığım mekana girdiler. Anladık paşam benden yüz bulamadın başka kıza koştun pekala. Lakin neden hala bana cilveleniyorsun? Burada işte 'yavşak' kelimesini devreye sokuyorum. Sevgilisi olup hala bana yazanları es geçiyorum. Çalıştığım yerde deli gibi kahve, çay tüketen bana sevgilisi olan adam geliyor 'Bir kahve ısmarlayayım sana?' diyor. Bunların da iç yüzünü gördükten sonra ciddiye alamıyorum. Bana yazıyorlar, bende gülüyorum.

Başlarda sırf gece çalışıyorum diye gözlerindeki 'orospu' imajım beni rahatsız ediyordu. Her seferinde bana buradan yazanlar beni böyle görüyorlar diyordum. Sonra bin tane erkek tanıyınca bunları çok ciddiye almamak gerek diye düşündüm. Ben de ciddiye alamıyorum. Ama bak şimdi yazarken bile düşünüyorum. Ben acaba cidden erkek çocuğu gibi mi takılıyorum?

Erkeklerle dolu bir evin bıcırık kızı olarak da anılıyorum. Cimcime, prenses, kafenin gülü... Ama sanki gittikçe odunsulaşıyorum. Ya bir tarafımda diyor ki kırmızı saçlarınla nasıl erkek çocuğu gibi görüneceksin? Şuraya kafam rahatlasın diye yazdım iki dakika da kendi kafamı yine kendim bok ettim. Bir tebriği hak ettim bence?

2 yorum:

  1. erkek çocuğu musun, dişi misin bilmiyorum ama sanırım tatlısın (:

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne denir buna bilemedim kendi karakterimin en bozuk taraflarını gördüğüm için :)

      Sil